Gazetecilik de bir ticarettir.
Al gülüm ver gülüm işi.
Cari açık olmaması için iyi planlama yapmak gerekir. Körlemesine gidersen eyvah ki ne eyvah!
Vergi borcu ayrı, SGK prim borcu ayrı, kar topu gibi yuvarlanır büyür, kişiyi sarmalayıp götürür.
Bir gazetenin yaşaması için içerik elbette önemlidir. Lakin maliyeti karşılayacak bir kaynak, yani reklam bulunmaz, sübvanse yapılırsa bir-üç-beş sonra tıkanır kalır.
Bunları günlük yayınlar için değil, aralıklı çıkan mevkuteleri kastetmek için söylüyorum.

Günlüklerin durumu ise tam bir fecaat! Nasıl kıvırıyorlar, nasıl bir sihirbazlık sergiliyorlar da yayınlarını sürdürebiliyorlar, bunca yıl geçti, akıl erdiremedim gitti.
Bunun tersi de vardır. Okur-yazar olmayan kaldırım sürtükleri ve mühendisleri şantaj yapmanın, adam tokatlamanın, dolandırmanın silahı olarak kullanırlar gazeteciliği, az zeka sahibi olanları itibar bile görürler toplumda.

Ayakların baş olduğu zamanları yaşıyoruz. İsteyen adının önüne bir titr yapıştırıp kendini dernek başkanı olarak lanse ediyor çevreye. Amaç para tırtıklayıp araba sahibi olmak, daire sahibi olmak vs vs.
Yerel günlük yayınlar gerekse periodik yayınlar asla kar etmezler. Sürekli ve bol reklam onların gıdasıdır. Cepten para koymadan gazete yayınlamanın başka yöntemi yoktur, olamaz.
Resmi ilan almadan gazete çıkarmayı başaranların gösterdikleri sihir ve keramete de akıl erdiremiyorum.
Bu işin bir tılsımı olmalı. Ama ne?
Ya bir yerden para akışı olmalı, ya da büyük vurguncuları inekten süt sağar gibi söğüşlemeleri gerekir.
Gazetecilik bir ticarettir anladık ta kirli bir ticarettir.
Namussuzlar kadar cesur olmazsanız yaşama hakkınız da olmaz.